Σωστό ή Λάθος;

Γράφει η Maarit

«Τι είναι λάθος;» αναρωτιέμαι καθώς ανάβω ένα ακόμα τσιγάρο. Από αυτά, τα κομμένα. Πως γίνεται όταν δεν μπορείς να πάρεις μια τόσο μικρή απόφαση όπως να κόψεις το τσιγάρο να καταφέρεις να κόψεις ανθρώπους από τη ζωή σου ?
Η εξάρτηση έχει πολλές μορφές. Τσιγάρο, καφές, ποτό, Αυτός.
Αχ Αυτός.. Κάθε φορά λες στον εαυτό σου ότι θα είναι η τελευταία φορά. Το τελευταίο μήνυμα, η τελευταία φωτογραφία, το τελευταίο κοινό «αχ». Και πάντα είναι η τελευταία φορά. Τουλάχιστον έτσι λες σε σένα εδώ και 9 μήνες. Λίγο για να το πιστέψεις, λίγο για να ξεγελάσεις την ενοχή σου για 5 λεπτά. Και κάθε φορά είναι η τελευταία φορά.

Σε πειράζει, σε ρίχνει, σε γεμίζει ανασφάλειες και εσύ κουνάς την μπούκλα και λες γεμάτη αυτοπεποίθηση «Αυτό ήταν. Τελευταία φορά.» .. Μπα ούτε καν !
Μετά από δυό μέρες θα δεις το όνομα του στα μηνύματα και θα σε πιάσει αυτό το πετάρισμα στο στομάχι. Been there, done that πάνω από μια φορά. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι την έβγαλες έτσι, τώρα έφυγε ο χειμώνας έρχεται η άνοιξη και εσύ στα ίδια. Για πόσο ? Για όσο.

Το λίγο, το κρυφά, το μην το μάθει κανείς σε ιντριγκάρει. Όλα του τα πειράγματα και όλες του οι αναποδιές που σου την δίνουν και που δεν επιτρέπεις σε κανένα «αγοράκι» να στα κάνει σε Αυτόν διαγράφονται σε δευτερόλεπτα. Με το που ανοίξει το στόμα του και σε πει «μωρό μου». Με το που σε αγγίξει. Μόλις σε ακουμπήσει με τα χείλια του.
Πέρασες το στάδιο που σε ενοχλούσε το ότι ερχόταν και έφευγε. «Δεν γίνεται αλλιώς» έλεγες στον εαυτό σου. Έμαθες να σου αρκεί έστω και το λίγο του. Η διαφορετική νότα στην μονοτονία της καθημερινότητας. Έμαθες να αναγνωρίζεις τον ήχο του αυτοκινήτου και του συναργερμού και υπολόγιζες με ακρίβεια τα λεπτά που κάνει μέχρι να σου χτυπήσει το κουδούνι.
Ήξερες πολύ καλά τι είσαι και τι θα είσαι για αυτόν και το δέχτηκες. Πήγαινες με τα νερά του. Όχι γιατί θα άλλαζε ποτέ κάτι, έλεγες με σιγουριά ότι δεν θα ήθελες να αλλάξει κάτι. Αυτός ήταν Αυτός και εσύ ήσουν εσύ. Εσύ που καθόσουν για λίγα λεπτά στην αγκαλιά του και γελούσες με όσα σου έλεγε. Εσύ που δικαιολογούσες κάθε του παραξενιά γιατί με το που σε έλεγε «μωρό μου» όλα φαινόταν υπέροχα. Εσύ που ήξερες ότι φεύγοντας εσύ θα μείνεις με την μυρωδιά του στο μαξιλάρι σου να κοιμηθείς γαλήνια και Αυτός θα γύριζε στη σιγουριά του.

Η σιγουριά.. Πόσο μεγάλη παγίδα ; Και ακόμα μεγαλύτερη είναι η σιγουριά που έχεις στον εαυτό σου. «Εγώ ; Σιγά μην κολλήσω. Θα τον αντιμετωπίζω όπως με αντιμετωπίζει και αυτός. Τόσους κατάφερα και δεν κόλλησα εκεί θα την πατήσω ; » Newsflash κοπελιά. Αυτός δεν είναι σαν τους άλλους. Αυτός είναι μέσα στο μυαλό σου. Είναι όλα αυτά που θες και δεν θες και ξέρεις πως και γιατί δεν τα θες, αλλά έχει τον τρόπο να μπει στο μυαλό σου και να παίξει μαζί του. Θυμάσαι που το χες ξαναπάθει τόοοοτε παλιά και είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι δεν θα το ξανακάνεις ποτέ και για κανέναν ; Κι άλλο newsflash. Το έκανες. Και περίτρανα κιόλας. Σου δώσαμε και βραβείο. Αυτός της ανοιχτής παλάμης και κυρίως αυτό της άδειας πλευράς στο κρεβάτι παρέα με μια μυρωδιά.
Δεν θέλω να καταλήξω στο πως ξεκολλάς από μια τέτοια κατάσταση. Ίσως φταίει ότι δεν κατάφερα να ξεκολλήσω. Είναι σαν το τσιγάρο. Όπως έκοψα το κάπνισμα για 10 μέρες έτσι έκοψα και αυτόν για 2,5 μήνες. Αλλά όπως τώρα ανάβω κι άλλο τσιγάρο, έτσι άναψα και το πράσινο φως για να ξαναμπεί στη ζωή μου Αυτός.
Σωστό ή λάθος ; Η πορεία θα δείξει.