Ήταν από κείνα τα φθινοπωρινά πρωινά που ξυπνάς, φτιάχνεις καφέ και απλά κοιτάς σαν χαμένη έξω από το παράθυρο. Δεν νοσταλγείς κάτι, απλά για ένα ακόμη πρωινό νιώθεις μόνη και προσπαθείς για μια ακόμη φορά να μαζέψεις τα συντρίμμια και τα κομμάτια σου από τον χωρισμό εκείνο που σε ρήμαξε κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκεφτόμουν πόσο τυχερή ήμουν που γλίτωσα από εκείνον και λυπόμουν την επόμενη σχέση του -βασικά όχι δεν λυπάμαι κανέναν, γιατί ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του και όπως στρώνει έτσι και θα κοιμηθεί- έβλεπα μια κοπέλα χαρούμενη,όμορφη και νέα που πάνω στο σώμα της είχε πληγές και σημάδια και δεν εννοώ από κάποιο πέσιμο ή χτύπημα, ενώ τις εσωτερικές/ψυχικές πληγές και σημάδια που δε λένε να φύγουν πάνω από το σώμα σου ακόμα και με το πέρασμα των χρόνων.

Όσες φορές και αν τρίψεις το σώμα σου με το σφουγγάρι – επειδή έτσι πιστεύεις ότι θα σβήσεις τα σημάδια από πάνω σου-, όσες φορές και αν κατεβάσεις μπουκάλια από αλκοόλ -επειδή και πάλι έτσι πιστεύεις ότι θα ξεχάσεις, αλλά τελικά το μόνο που καταφέρνεις είναι να έχεις γίνει τύφλα από το μεθύσι- ποτέ δεν ξεχνάς.

Οι αναμνήσεις μένουν και υπομένουν μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου και θα σε κάνει να διαγράψεις τις μνήμες σου, αλλά και πάλι όλο και κάτι θα γίνει μέσα στη νέα σου σχέση που θα σου θυμίσει τα παλιά.

Οι μνήμες είναι άτιμες και αν δεν έχεις θέληση και πίστη ποτέ δεν φεύγουν.

Πρέπει να τις βάλεις κάτω, να τις πατήσεις και να σηκωθείς ώστε να χαμογελάσεις και να πεις από μέσα σου : “Είμαι καλά δεν βλέπω κανένα σημάδι πάνω μου,βλέπω μόνο εμένα και το χαμόγελό μου”.

Ξέρετε οι πληγές και τα σημάδια αν τα αφήνετε χωρίς να τα επουλώσετε, χωρίς να κάνετε την παραμικρή προσπάθεια, έστω την τόση δα, για να το ξεπεράσετε σας παίρνει από κάτω, σας ρημάζει και σας φτάνει στο σημείο της κατάθλιψης.

Και η κατάθλιψη είναι ύπουλη σε συνδυασμό με τις αναμνήσεις και παρέα με τον Μορφέα να παραμονεύουν τα βράδια και να μη σε αφήνουν σε ησυχία διαταράσσοντας τον ύπνο σου.

Να μάθετε να φεύγετε από αρρωστημένες καταστάσεις, να μην αφήνετε το παρελθόν να παίζει σενάρια με το μυαλό σας.

Απλά να το παλεύετε και να χαμογελάτε σε κάθε δύσκολη στιγμή σας, γιατί η ζωή είναι γεμάτη από ευχάριστες στιγμές και εσείς  τις χάνετε επειδή ο χρόνος τρέχει και εσύ μένετε στάσιμες στα παλιά.

Να χαμογελάτε, γιατί σας αξίζει!!!