Πέρασε η ώρα. Είναι από εκείνα τα βράδια που κάθομαι στον καναπέ με το βλέμμα απλανές και λίγο κοιμισμένο. Διαβάζω, σκέφτομαι, ταυτίζομαι. Είναι από εκείνα τα βράδια που αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο. Σήμερα έτυχε να πέσω πάνω στα λόγια της αγαπημένης μου Αλκυόνης Παπαδάκη-«Θέλω να ξέρεις πως είμαι εδώ. Ότι και να γίνει. Όπως και να είσαι. Ότι και αν συμβεί. Ωραία; Προς το παρόν, αγάπα με. Το έχω ανάγκη.» Ανατριχιάζω με τον τρόπο που ένας άνθρωπος μπορεί να αποτυπώσει μέσα σε λίγες λέξεις τα πιο βαθιά και απόκρυφα συναισθήματα. Ζούμε έρωτες, ελπίζουμε, δίνουμε τον εαυτό μας και στο τέλος; Στο τέλος, τι;

Όταν βρέθηκε στην ζωή μου αυτός ο άνθρωπος ήμουν ακριβώς στην ίδια κατάσταση με τώρα- μάλλον κάτι κάνω λάθος. Μπήκε στην ζωή μου χωρίς να το περιμένω, ίσως και χωρίς να το θέλω. Η γοητεία ενός ανθρώπου βρίσκεται στα μάτια του και στα λόγια του. “Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις όσα με λόγια δε σου χω πει” μου έλεγε. Όσο προσεκτικά και διακριτικά με προσέγγιζε, αλλά τόσο απρόσεκτα και ανυπόμονα με φιλούσε. Δεν τα παράτησε ποτέ. Ακόμη και όταν του έδειχνα πως βαριόμουν. Με έκανε να νιώσω μοναδική. Είναι αυτό το φαρμακερό κεντρί που σε τσιμπάει και δε βλέπεις τίποτε άλλο μπροστά σου. Μη σας κουράζω το ξέρετε το έργο. Φιλιά, Λόγια, Όνειρα Γεμάτα Αλκοόλ. ΦΛΟΓΑ. Έγινε ανάγκη. Σαν το πάθος του χαρτοπαίκτη. Τον νοιαζόμουν πολύ, νόμιζα ότι τον αγαπούσα αλλά έκανα λάθος. Σίγουρα ήταν καλύτερος από το «κάθαρμα» που με είχε πληγώσει. Και κάπως έτσι μπαίνεις σε ένα περίεργο παιχνίδι.

Μου παρουσίασε κάτι άλλο από αυτό που ήταν. Και ξέρεις, μου άρεσε. Οι μέρες περνούσαν και εγώ σε έναν δικό μου κόσμο. Στον δικό του κόσμο. Θυμάμαι να θυμώνω με την φίλη μου κάθε φορά που προσπαθούσε να μου ανοίξει το ξεροκέφαλο μου και να γκρεμίσει την οφθαλμαπάτη μου. Ναι, είχε δίκιο. Μισώ να έχει δίκιο. Πάλι.

Μακάρι να τανε κάπως αλλιώς. Δεν ξέρω. Αλλά ΔΕΝ θέλω να συμβιβαστώ ξανά. Δεν θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ από ανάγκη. Θέλω να είμαι επιλογή. Θέλω να μπορεί να υπάρξει χωρίς εμένα αλλά να επιλέξει εμένα.

Το νιώθω είμαι πιο δυνατή-ναι, τώρα ξέρω τι θέλω -τελείωσε!