Έχω γνωρίσει έναν άντρα και είναι ωραίος, παραπάνω από ωραίος, μοιάζει σαν να έχει βγει από σελίδες περιοδικών, μόνο που είναι και έξυπνος, καλλιεργημένος, περνάω καλά μαζί του και μου λέει όλα όσα θέλω να ακούω (Καμπανάκι #1).

Η γνωριμία μας έγινε υπό περίεργες συνθήκες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν πολλά τυφλά σημεία* που επέλεξα (το πρόσεξες το «επέλεξα», ε;) να αγνοήσω ακόμα κι όταν μου γίνονταν πιο ξεκάθαρα (Καμπανάκι #2).

‘’Δεν έχει σημασία’’ έλεγα στον εαυτό μου ‘’Εδώ υπάρχει κάτι δυνατό και καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έζησες παρά για κάτι που δεν έζησες’’. Κι έτσι η ερωτική έλξη που ήταν πλέον δεδομένη και όχι σενάριο στο μυαλό μου, μας οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. Κι εκεί…

…εκεί ο πύργος ελέγχου μπορεί να έδινε σήμα αλλά το αεροπλάνο δεν απογειώθηκε ποτέ. Όχι το δικό του, το δικό μου! Εκεί ένιωσα συμπόνια για κάθε άντρα που είχε δηλώσει ‘’Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό’’ όταν ο μυς που οφείλει να δουλέψει την επίμαχη στιγμή παίρνει την κατηφόρα. Σύνδεση μηδέν! Το προσπαθούμε από εδώ, το προσπαθούμε από εκεί, λίμπιντο πουθενά. «Λυπούμαστε πολύ για αδιευκρίνιστους λόγους η πτήση ακυρώνεται» συνειδητοποιούμε και οι δύο από ένα σημείο κι έπειτα.

Και κάπου εκεί ξεκινά ο δικός μου προβληματισμός; «Τι πήγε στραβά;» αφού στα προκαταρτικά μια χαρά μου το έβγαλε.

Μήπως ένιωσα ότι προχωράμε πολύ γρήγορα; Μπα, αφού η γνωριμία μας δεν έγινε σε μια νύχτα, είχαμε καιρό να επεξεργαστούμε, καταπιέσουμε και στη συνέχεια να εκδηλώσουμε αυτό που νιώθαμε.

Έβαλα τη σχέση από την αρχή σε ενοχικό πλαίσιο επειδή οι συνθήκες της γνωριμίας μας δεν ήταν οι κατάλληλες; Στην αρχή προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως μάλλον αυτό είναι. Αλλά ήξερα βαθιά μέσα μου πως δεν ένιωθα ένοχη γιατί το συναίσθημα που ένιωθα ήταν αγνό και αυθεντικό, και επειδή εγώ είχα ήδη βρει τη λύση για όλο αυτό το μπέρδεμα.

Με εκείνον η κατάσταση δεν συνεχίστηκε. Όχι λόγω του Βατερλό στην κρεβατοκάμαρα αλλά εξαιτίας των περίεργων συνθηκών και επειδή τα τυφλά σημεία έγιναν φωτεινά, τόσο φωτεινά που δεν μπορούσα να τα αγνοήσω κι εκεί έπαψα να βλέπω το δέντρο και είδα επιτέλους το δάσος!

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως εκεί που είχα κατορθώσει να πείσω την καρδιά και το ένστικτο μου πως «Εδώ υπάρχει έρωτας μεγάλος, κι εσύ μιλάς για κάτι πράγματα μικρά», το σώμα μου δεν την πάτησε με το παραμυθάκι που του πουλούσα.

Η έκλαμψη έγινε απλά: Έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα εκφραστικής χοροθεραπείας γνώριζα ήδη πως ήταν να περνάω ένα συναίσθημα στο σώμα μου και μετά να το εκφράζω μέσω της κίνησης. Θυμός, Θλίψη, Απώλεια Ελέγχου, Χαρά, Απόρριψη και πολλά άλλα συναισθήματα, τα είχα κάνει σύνδεση μεταξύ μυαλού, καρδιάς και σώματος. Πως μπορούσε λοιπόν να μην αντιδράσει το σώμα μου όταν εκλάμβανε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά; Εκεί που απέτυχε το μυαλό και η καρδιά, πέτυχε το σώμα που με προστάτευσε από αυτό που μου φώναζε το ένστικτο μου αλλά εγώ είχα βάλει επίτηδες στο «Mute». Το ένστικτο που ήθελε να μου πει πως δεν επρόκειτο για αυθεντικό συναίσθημα και πως υπήρχαν πολλά κομμάτια που παζλ που έλειπαν για να κατορθώσω να συνδεθώ ερωτικά με αυτόν τον άντρα.

Κι επειδή μετά από μια έκλαμψη, έρχονται άλλες τόσες, θυμήθηκα τότε που ήμουν στα χωρίσματα με τη μεγαλύτερη μου σχέση (παίζαμε το παιχνίδι ποιος θα πει πρώτος το «χωρίζουμε») και κάναμε έρωτα, μόνο που εγώ είχα στεγνώσει από συναίσθημα και το σώμα μου αντέδρασε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

Η τελική επιβεβαίωση ήρθε αρκετές μέρες μετά – γιατί οι εκλάμψεις εμφανίζονται από το πουθενά αρκεί να έχουμε μάτια και αυτιά ανοιχτά – όταν κρατούσα αγκαλιά την 15 μηνών ανιψιά μου η οποία λέει μερικές λέξεις και η κύρια επικοινωνία μας γίνεται με νοήματα, βλέμματα, και υποδείξεις της με το δάχτυλο. Η ανιψιά μου ήθελε να φύγει και τότε τέντωσε το σώμα της και το σήκωσε προς τα πάνω για να μου δείξει πως δεν επιθυμούσε πλέον να βρίσκεται στην αγκαλιά μου. Δεν μπορεί ακόμα να μου το εκφράσει με λέξεις γι’αυτό και μου το έδειξε με το σώμα της.

Το σώμα. Το σώμα επικοινωνεί εκεί που αποτυγχάνουν οι λέξεις ή όταν οι λέξεις που λέγονται είναι ψεύτικες. Το σώμα μας δεν την «πατάει» όταν έχουμε ξεγελάσει το συνειδητό γιατί βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με το υποσυνείδητο.

Αν υπήρχε κάτι που με δίδαξε αυτή η ιστορία είναι πως όταν το σώμα μου αντιδρά, καλά θα κάνω να του δώσω προτεραιότητα σε αυτό που μου «λέει» πριν χαθώ στις δαιδαλώδεις διαδρομές του μυαλού. Κι επειδή είμαι βέβαιη πως πολλές γυναίκες έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση με εμένα η συμβουλή μου είναι μία και απλή «Άκου το σώμα σου»!

*Τυφλά σημεία: Ψυχολογική θεωρία που αποδίδει τις πράξεις σε στιγμιαία σφάλματα που συμβαίνουν όταν κάποιο πλεονέκτημά μας στρέφεται εναντίον μας και γίνεται το μεγαλύτερο μειονέκτημα. Η λογική και η ορθή κρίση χαρακτηρίζει τον ανθρώπινο νου σε ποσοστό ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό των περιπτώσεων. Τα τυφλά σημεία μπορούν να κρύβονται πίσω από μια κατάσταση της ζωής μας όπου αναρωτηθήκαμε «Μα, ήταν δυνατόν να το έκανα εγώ αυτό;»