Γράφει η Twinkles

Η ιστορία που θα σας πω αυτή τη φορά μυρίζει καλοκαίρι. Το περσινό καλοκαίρι για την ακρίβεια και οι φίλες μου με κοροϊδεύουν μέχρι και σήμερα για το συγκεκριμένο σκηνικό.

Στο παιχνίδι των σχέσεων είχα καιρό να μπω οπότε ένα βράδυ πηγαίνοντας σε ένα μπαρ γνωρίζω έναν τύπο ο οποίος όχι ότι ήταν ο ΘΕΟΣ, ο ΕΝΑΣ και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αλλά είπα απλώς να δοκιμάσω την τύχη μου και κυρίως να βρω ξανά τη φόρμα μου.

Έτσι λοιπόν, ο τύπος ενθουσιασμένος ζήτησε το τηλέφωνο μου για να βρεθούμε και μετά από δύο μέρες δώσαμε ραντεβού στην Παραλιακή για μπάνιο ώστε να γνωριστούμε καλύτερα. Παρκάρω το αυτοκίνητο και τον περιμένω (ναι είμαι αρκετά τυπική με τα ραντεβού μου και δεν χάνω ποτέ λεπτό).

Ξαφνικά, βλέπω ένα κάμπριο να έρχεται και μέσα τύπος με μαγιό, χωρίς μπλούζα, ροζάριο, δασύτριχο στήθος και ροζάριο. Α, ναι και καπέλο για να μην τον πιάσει ο ήλιος.

-Έλα πήδα μέσα και πάμε να φύγουμε.

-Εντάξει.

Είπα με βαριά καρδιά αφού τέτοιου είδους τύποι για μένα είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Είπα όμως να δώσω μια ευκαιρία. Κάναμε όλη τη διαδρομή με Σφακιανάκη και σφήνες ενώ το πρόσωπο μου είχε μια ξινίλα που κοιτάζοντας με στον καθρέφτη από τη μια ήθελα να βάλω τα κλάματα και από την άλλη τα γέλια.

Φτάνουμε λοιπόν σε γνωστή παραλία και βρίσκουμε χωρίς κόπο δύο ξαπλώστρες. Έρχεται η κοπέλα να παραγγείλουμε και με ρωτάει με ύφος κόκορα:

-Θα πιείς κάτι;

-Όχι ευχαριστώ είμαι εντάξει.

-Ε, δε γίνεται κάτι πρέπει να πιείς.

-Άντε καλά ένα νεράκι.

Μέχρι λοιπόν να έρθει ο καφές του και το νεράκι μου, αν και τώρα που το σκέφτομαι ποτό έπρεπε να πιώ για να αντέξω ότι άκουσα αρχίζει να με ρωτάει για εμένα, βασικότατες ερωτήσεις.

-Για να δω, έχεις κάνει λεύκανση στα δόντια; Όχι; Πώς αντέχεις; Να κοίτα εγώ έχω κάνει.

Εγώ παύση τι να πω κιόλας; Ακολουθεί δεύτερη ερώτηση.

-Πας γυμναστήριο; Α, και δεν σου φαίνεται! Να κοίτα εγώ πως είμαι τούμπανο.

Έρχεται λοιπόν η σερβιτόρα η οποία φυσικά ήθελε να πληρωθεί και αρχίζει (και καλά) να ψάχνει το πορτοφόλι του. Βγάζω 5 ευρώ για να μη ξεφτιλιστούμε στην κοπέλα και της λέω να κρατήσει και τα ρέστα.

Φτάνει η ώρα να βουτήξουμε, και ο γλυκούλης θεώρησε τόσο αστείο να πετάξει άμμο στα σγουρά μαλλιά μου. Και ενώ βουτάω και βγαίνω από το νερό, χωρίς άμμο τον πιάνω με την άκρη του ματιού μου να ετοιμάζει δεύτερη λασπόμπαλα.

-Άσε την άμμο κάτω τώρα γιατί θα σηκωθώ να φύγω.

Βγαίνουμε λοιπόν και δίπλα μου είναι δύο κοπέλες που απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα. Ειλικρινά τις ζήλεψα πολύ και ήθελα και εγώ τις δικές μου φίλες στην παραλία να πίνουμε μπύρες και να κοροιδεύουμε κάτι τέτοιους κάγκουρες σαν αυτόν που είχα δίπλα μου τόση ώρα τώρα ο οποίος κοίταζε τις διπλανές ξαπλώστρες με δύο Ρωσσιδούλες.

-Ρακέτες ξέρεις; Λέει ο τύπος

-Αμέ απαντάω αμέσως. Τουλάχιστον ας κάνουμε κάτι που δεν θα χρειαστεί να μιλάει.

– Σιγά μην ξέρεις (έκανε και αστειάκια μωρέ) αλλά πάω να τις φέρω από το αυτοκίνητο.

Τις ρακέτες ήξερε να τις φέρει το πορτοφόλι του όχι! Με το που φεύγει, παίρνω γρήγορα μια φίλη μου τηλέφωνο και την ειδοποιώ να με καλέσει σε πέντε λεπτά επειγόντως.Ξεκινάμε τις ρακέτες, το τηλεφώνημα γίνεται ΕΥΤΥΧΩΣ στην ώρα του και του λέω:Αχ συγνώμη η φίλη μου είναι έγκυος και δεν αισθάνεται καλά, πρέπει να φύγουμε αμέσως!

Κάπως έτσι λοιπόν προτίμησα να μείνω με τις γάτες μου που όπως έλεγαν οι φίλες μου θα γεράσω με αυτές παρά με τον κάγκουρα – τσιγκούνη που βρέθηκε στον δρόμο μου. Και μια συμβουλή σε όλα τα κορίτσια εκεί έξω. Προσέχετε πολύ τι επιλέγετε! Αν δείτε άντρα με ροζάριο κάμπριο και Σφακιανάκη τέρμα αλλάξτε απλά πεζοδρόμιο.